Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość łatwego i szybkiego wykończenia dużych powierzchni bez łączenia mniejszych elementów, jak ma to miejsce w przypadku używania drewna litego. Wiedząc już, co to jest fornir, przyjrzyjmy się etapom jego powstawania.
Etapy powstawania forniru
Pierwszym etapem jest przygotowanie oklinowanej powierzchni oraz forniru. Zaczynamy od przygotowania podkładu. Podkładem może być drewno konstrukcyjne mebla, zazwyczaj jest to sosna, rzadziej dębina, brzoza czy też inne mało dekoracyjne gatunki drewna. Wstępne przygotowanie powierzchni polega przede wszystkim na jej wyrównaniu, uzyskaniu jednorodnej płaszczyzny.
Fornir trzeba dociąć na odpowiednie pasy i przynajmniej dzień wcześniej namoczyć. Zależnie od rodzaju forniru, jaki będzie kładziony, powierzchnia podkładu może wymagać dodatkowych zabiegów, tj. szpachlowanie sęków i ubytków, a następnie drapanie drapakiem. Tym samym na powierzchni powstaną wtedy drobne rowki, które zwiększą powierzchnię klejenia.
Drugim etapem będzie zaimpregnowanie powierzchni klejem skórnym lub kostnym na gorąco. Gdy klej już nieco podeschnie, nakładamy fornir i wkładamy do prasy, wtedy rozpoczyna się trzeci etap. W czasie fornirowania powstają przebitki klejowe. Nie jest to nic groźnego.
Tak za fornirowana powierzchnia nadaje się do dalszych prac. W czwartym etapie, czyli szlifowaniu usuwa się wierzchnią warstwę kleju i wygładza powierzchnie.
W następnej kolejności przechodzimy do bejcowania, czyli piątego i ostatniego elementu fornirowania. Oryginalna część powierzchni podawanej fornirowaniu z racji wieku będzie miała zawsze mocniejszy odcień niż kolor świeżo położonego forniru i wykańczania politurą.
Zastosowanie forniru
Forniry znajdują bardzo szerokie zastosowanie głównie ze względu na ich estetyczny wygląd, ale także walory praktyczne. Wynika to z wysokiej jakości okleiny, która sprawia, że meble są bardzo trwałe i przez wiele lat zachowują doskonały wygląd. Można pokrywać nimi duże powierzchnie, na przykład całe ściany, a również ich niewielkie fragmenty.
Mogą stanowić ciekawy element dekoracyjny jako wypełnienie między szafkami w kuchni i w łazience czy na ścianie z telewizorem. W przypadku dużej wilgotności należy wykorzystać materiał, który będzie odpowiednio przygotowany i odporny na niekorzystny wpływ wody. Dzięki zastosowaniu forniru można w stosunkowo prosty i szybki sposób uzyskać ciekawe efekty estetyczne bez konieczności montażu litego drewna.
Zalety i wady forniru
Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość łatwego i szybkiego wykończenia dużych powierzchni bez łączenia mniejszych elementów, jak ma to miejsce w przypadku używania drewna litego. Jedną z największych zalet forniru jest jego duża wytrzymałość. Fornir jest znacznie bardziej odporny od tańszej laminowanej okleiny na uszkodzenia mechaniczne, zarysowania, kontakt z wodą. Nadaje ekskluzywny wygląd oklejanym nim powierzchni. Tak wykończone meble prezentują się bardzo naturalnie, a fronty i blaty stołów nie zmieniają swego pierwotnego kształtu. Forniry egzotyczne pozwalają uzyskać ciekawe efekty estetyczne mebli.
Meble fornirowane mogą mieć dowolnie duże wymiary, jedyną wadą jest brak możliwości wykonania ozdób przestrzennych. Inną niedogodnością związaną z fornirem jest wyższa niż przy laminacie cena, jednak decydując się na takie meble, pamiętajmy, że jest to inwestycja na długie lata. Mimo że fornir jest znacznie trwalszym materiałem niż okleina laminowana, to niestety łatwo uszkodzić jego gładką powierzchnię czyszcząc go środkami przeznaczonymi do mebli drewnianych lub laminowanych.
Jak pielęgnować fornir
Fornir wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Jest to nic innego jak drewno, dlatego należy o niego dbać dokładnie tak, jak o meble z litego drzewa. Do czyszczenia zastosuj miękką szmatkę z delikatnym płynem przeznaczonym do pielęgnacji powierzchni drewnianych. Idealnie sprawdzi się ciepła woda i flanelowa szmatka. W przypadku silniejszych zabrudzeń można użyć delikatnego mydła bez dodatku alkoholu i balsamów.