0
płyta lekka fornirowana

Płyta lekka fornirowana – zastosowanie

Matka Natura ofiarowała człowiekowi niesamowite dary, których pięknem możemy cieszyć się każdego dnia, a także wykorzystywać na własne potrzeby, pamiętając o tym, że we wszystkim trzeba zachować niezbędną równowagę. Jednym z takich elementów jest drewno. Pozwala ono na stworzenie fantastycznych półproduktów, których możemy używać w przemyśle meblarskim. Współczesna technologia sprawia, że możemy uzyskać materiały drewnopochodne charakteryzujące się różnymi właściwościami. Takim wyrobem jest lekka płyta fornirowana, która ma niezwykle szerokie zastosowanie. Bazą do jej wytworzenia jest płyta fornirowana MDF.

Płyta MDF i jej rodzaje

Płyta MDF pochodzi od angielskich słów Medium Denisty Fiberbroad. Jest to tworzywo, które powstaje na skutek sprasowania części składowych przy wysokiej temperaturze oraz ciśnieniu. Do tego celu wybiera się włókna lignocelulozowe, najczęściej drzewne, ale także pochodzące z roślin jednorocznych. Elementem łączącym są najczęściej żywice aminowe. W zależności od gęstości wymienia się następujące odmiany płyty MDF, a mianowicie LDF oraz HDF. Pierwsza z wymienionych to płyta włóknista, która wyróżnia się niską gęstością. Jest ona po prostu lekka. Natomiast drugi wyrób charakteryzuje się odmienną właściwością od wyżej zaprezentowanej.

Płyta MDF to produkt o jednowarstwowej strukturze, a więc wytworzony z jednego typu cząstek. Dzięki temu wybiera się ją do produkcji frontów meblowych tam, gdzie niezbędne jest frezowanie szerokich powierzchni. Podkreślić należy jednak fakt, że znane są sposoby uzyskiwania płyt MDF na prasach kalandrowych, jednakże najczęściej otrzymujemy je w technologii prasowania płaskiego.

Fornirowanie

W celu uzyskania określonego elementu niezbędne jest poddanie lekkiej płyty MDF zabiegowi fornirowania. Jest to naturalna okleina, która ma zastosowanie w przemyśle meblarskim od bardzo wielu lat. Określone technika znajduje swoje miejsce w procesie wykończeniowym płyt meblowych oraz drzwi. Współcześnie fornirowanie przeżywa swoją kolejną młodość, gdyż z wielkim rozmachem powróciło do łask. Doceniono jego niepowtarzalne możliwości. Płytę fornirowaną tworzy się z drewnianych pasów ściętych z zewnętrznej warstwy drewna.

płyta lekka fornirowana

Jakie wyróżnia się rodzaje forniru?

Podstawowym rodzajem materiału jest fornir naturalny. Tworzywo otrzymujemy przez skrawanie wierzchniej warstwy drewna. Stanowi on połączenie poszczególnych płatów. Podczas tworzenia produktu stosuje się zasadę uwzględniającą zachowanie kolejności ścinanych części.

Innym rodzajem jest fornir modyfikowany. Okleina ta również powstaje z naturalnego drewna. Jednakże po sklejeniu warstw rozcina się go równo w celu uzyskania malowniczych wzorów. Ten rodzaj tworzywa jest barwiony dla uzyskania, a ponadto podkreślenia usłojenia określonego gatunku drewna. Proces ten wykorzystywany jest w celu odtworzenia różnorakich gatunków egzotycznych drzew.

Wyróżnia się również fornir kamienny, który inicjowany jest tam, gdzie zastosowanie kamienia naturalnego nie jest możliwe. Wyrób uzyskujemy w procesie produkcji warstwowej struktury kamiennych łupków. Zauważyć należy, że wbrew przekonaniu jest to tworzywo lekkie i niezwykle elastyczne. Element ten występuje przede wszystkim w meblach łazienkowych.

Zastosowanie lekkiej płyty fornirowanej

Tak jak wskazaliśmy powyżej, lekka płyta fornirowana powstaje na bazie MDF, która wyróżnia się niską gęstością. Niewielka waga sprawia, że jest to dobry półprodukt, w każdym miejscu, w którym nie możemy zastosować cięższej płyty, natomiast wytrzymałość ma mniejsze znaczenie. Lekka płyta fornirowana jest odpowiednia do paneli ściennych bądź też dekoracyjnych. Co więcej, pozwala na budowę ekspozycji targowej oraz ścianek działowych. Ponadto, jest to idealny komponent do tworzenia ekranów oraz sufitów podwieszanych.

Płyty fornirowane przy małym nakładzie odświeżają określone wnętrze. Mogą służyć użytkownikowi przez długie lata bez konieczności stosowania skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Dbanie o ten rodzaj materiału ogranicza się do delikatnego przetarcia powierzchni wilgotną ściereczką.